Προικισμένος οραματιστής, εξομολόγος, εμψυχωτής, μεταδότης, κατόρθωσε να δώσει μια εξαιρετικά ουσιαστική και ανανεωμένη διάσταση στη λέξη δάσκαλος. Δεν έκανε σχολή. Ιδανικά και πίστη εμφυσούσε στους νέους. Υποβοηθούσε την άνθηση της προσωπικότητάς τους και, στο βαθμό που ήταν δεκτικοί, τους έκανε να καταλάβουν πως η τέχνη έχει και κοινωνικό προορισμό.

"Καθοριστικό χαρακτηριστικό της διδασκαλίας του ήταν η ελευθερία αυτή ακριβώς που βοηθούσε τους μαθητές του να βρουν το δικό τους δρόμο, να ολοκληρώσουν το μορφοπλαστικό τους ιδίωμα με βάση την προσωπική τους ευαισθησία. Όπως μας είναι γνωστό από μαθητές του, ποτέ δεν επεδίωκε να τους κρατήσει κοντά στις εξπρεσσιονιστικές τάσεις, που καλλιεργούσε ο ίδιος, αλλά να τους δείξει, πώς μπορεί να εκφραστεί κανείς πιο ολοκληρωμένα με το χρώμα και τη γραμμή. Έτσι το μάθημά του ήταν μάθημα τέχνης και ελευθερίας ταυτόχρονα, που διακρινόταν για την ειλικρίνεια και την αμεσότητά του."  -Χρύσανθος Χρήστου

"Ο Σαραφιανός υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της ελευθερίας. αυτό το υπέρτατο αγαθό δεν το κράτησε ζηλότυπα μόνο για τον εαυτό του και την καλλιτεχνική του έκφραση. Το εκχώρησε γενναιόδωρα στους μαθητές του, που ,από το προπαρασκευαστικό ήδη στάδιο για τη Σχολή, διδάχθηκαν στο σπουδαστήριο της οδού Ιθάκης τις απεριόριστες δυνατότητες της ελεύθερης σκέψης και των επιλογών μαζί και παράλληλα με τη συγκροτημένη μεταφορά γνώσης. Οι επιρροές του δασκάλου ήταν υποδόριες και χαρισματικές. Στο τέλος της δεκαετίας του '60 οραματιζόταν τον Λόφο, τον χώρο της ελεύθερης και συλλογικής καλλιτεχνικής δημιουργίας μέσα στο γονιμοποιό περιβάλλον της φύσης, όχι ασφαλώς με την πρόθεση να ενταχθεί όλο το επιχείρημα στο κλίμα μιας γουστόζικης καινοτομίας, ιδιότυπης και εντυπωσιακής για τα τότε ελληνικά πράγματα, αλλά για να καταδειχθεί ο κοινωνικός ρόλος της λειτουργίας της Τέχνης, να αναδειχθεί ένας νέος modus vivendi του δημιουργού με την πλήρη καλλιτεχνική αυτονομία, τη συλλογική δράση και την επικοινωνία" -Νέλλη Κυριαζή

"Με τον Πανο Σαραφιανό η διδακτική πράξη φτάνει στη διάσταση του καλλιτεχνικού έργου-δρώμενου. Η σχέση δάσκαλος-μαθητής χάνει τον μοδρομικό της χαρακτήρα, καθίσταται αμφίδρομη και συλλειτουργική και στην εξέλιξη της μορφώνεται συνδημιουργική, με ίσους όρους στα πλαίσια του Λόφου Δημιουργείται το νεο πρότυπο δασκάλου, που, όχι μόνο, διαφοροποιεί, αντιπαραθετικά με την κατεστημένη αντίληψη, τη σχέση δασκάλου-μαθητή, αλλά τροφοδοτεί και το περιεχόμενο της τέχνης με μια νεα μορφή: τη διδακτική ως καλλιτεχνικό δρώμενο συνδημιουργούντων και ταυτόχρονα συνδημιουργούμενων προσώπων." -Χαράλαμπος Δαραδήμος

Μαθητές